Een beetje voorbij Rejkjavik, Ijsland, staat ORCA. Dit is een fabriek van ClimeWorks, en die haalt CO2 uit de lucht. De CO2 wordt opgevangen in water.
In samenwerking met een ander bedrijf, Carbfix, pompen ze dat gecarboniseerd water onder de grond. Die ondergrond bestaat uit vulkanische basalt. De CO2 reageert met het gesteente, en vormt het witte kristallijne calciumcarbonaat. Sommige lezers zullen de witte lijnen herkennen in het rotsgesteente.

Op die manier wordt CO2 uit de atmosfeer verwijderd. Het proces wordt betaald door commerciële bedrijven, die op die manier hun ecologische voetafdruk ‘afkopen’.

Uiteraard zijn er nog bedrijven op zoek naar oplossingen voor de CO2-uitstoot, zoals het Canadese Carbon Engineering .

De grote oceaanschepen behoren tot de meest vervuilende vervoersmiddelen op aarde. De Zweedse scheepsbouwer Wallenius Marine werkt aan een oplossing: Oceanbird (bekijk filmpje).

Het schip wordt aangedreven door windenergie, volgens de techniek van een zeilschip. Het kan quasi evenveel cargo vervoeren als klassieke oceaanschepen. Minder snel, maar 90 % zuiniger!

En, belangrijk, dit is geen denkpiste. Het schip wordt wordt gebouwd en zou tegen 2024 opgeleverd moeten worden. En hopelijk blijft het niet bij dat ene schip.

Enerzijds doet de opwarming meer water verdampen. Als er meer water in de lucht hangt, valt er meer regen, of sneeuw. Meer regen betekent meer luchtcirculatie, ofwel meer wind en meer stormweer. Meer regen en smeltwater betekenen ook meer erosie.

Anderzijds bestaat de landmassa op onze aarde uit enkele continentale platen, die aan de buitenkant van de aardbol ‘drijven’ en hier en daar tegen elkaar duwen. Waar ze tegen elkaar duwen, ontstaan er breuklijnen.
Door de opwarming van de aarde komt er meer beweging in die platen. De Europese continentale plaat bijvoorbeeld torst in het Noorden een massa ijs, waardoor ze daar wat dieper ligt. Wanneer dat ijs smelt, komt het noordelijk gedeelte van de plaat terug wat hoger te liggen.

Door die platenbeweging komen er meer aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Dit laatste ook omdat de aardkorst minder afgekoeld wordt.

In het verleden heeft onze aardbol dit fenomeen nog meegemaakt. Maar nooit in dit tempo. De natuur zal ongetwijfeld wel een nieuw evenwicht vinden. Vraag is of dat nieuw evenwicht leefbaar is voor ‘de mens’.