In het onafhankelijk financieel-economisch weekblad The Economist (publicatie 30 oktober 2021) staat een ‘special rapport’ over de klimmaattop, onder de titel ‘Stabilising the climat’. En daarin vinden we de volgende formule:
De CO2-uitstoot van een land = (is de som van):
- Het aantal mensen op de wereld
- + het gemiddeld binnenlands product per inwoner (= de economische productie)
- + het gemiddeld energieverbruik om die productie te halen
- + de gemiddelde CO2-uitstoot om die energie te maken.
Dus: hoe krijg je de CO2-uitstoot naar beneden?
- Minder mensen, of toch minstens een stabilisatie (er zijn nu 7,9 miljard mensen)
- Zuiniger mensen, die minder consumeren (minder consumptie per hoofd)
- Energiezuinige productiemethodes en/of minder transportuitstoot (de-globalisatie ?)
- Klimaatvriendelijke energiebronnen
Krijgt u ook het gevoel dat de beleidsmakers (en uzelf misschien ook) een paar van bovenstaande punten ‘vergeten’ ?
- De wereldbevolking blijft groeien …
- We consumeren vandaag (lokaal, regionaal en wereldwijd !) niet minder, maar véél meer, in belangrijke mate zelfs door de onbesuisde, blinde, kortzichtige en veel te snelle drang naar klimaattransitie (energie, isolatie, ….) !
- Wat met de armere landen, waar de levenstandaard (= consumptie) stijgt. Gaan de rijkere landen die vragen om terug te verarmen?
We denken dan bij voorbeeld aan India, met ca 1,3 miljard inwoners die ook wel wat westerse luxe wensen. - Is het eerlijk om in onze landen moderne bedrijven met hoog CO2-verbruik (zoals staal) te sluiten, terwijl we toch de producten blijven afnemen van gelijkaardige maar verouderde en meer vervuilende bedrijven in arme landen? En ze dan met de vinger te wijzen? Hebben wij dan echt ‘propere handen’?
